Terwijl de zaal opstaat en applaudisseert staat Caroline anoniem in een hoekje. Geconcentreerd buigt ze zich over haar camera, om de spreker op zijn best vast te leggen. Bij de borrel zie ik haar weer: “nog even een paar goede plaatjes schieten”, mompelt ze in het voorbijgaan. Als het event is afgelopen, wandelt ze ook naar het station en we raken aan de praat. Ze is zzp-er en blijkt een echte duizendpoot. Ze kan prachtig fotograferen en filmen en heeft een academische opleiding afgerond. Werkte bij een groot bedrijf maar besloot dat ze vrijheid wilde. Dus begon ze een tijdje geleden als zelfstandige.
“Ik pak alles aan wat ik kan krijgen”, zegt Caroline ondernemend. “Bij events zoals vandaag zorg ik voor foto’s of video. Ik doe dat vooral voor mijn naamsbekendheid”, zegt ze. Ik knik en twijfel. Durf ik het te vragen? Dan raap ik mijn moed bij elkaar.
“En, levert het wat op, dat filmen bij events?”
“Nee, voor die events vraag ik vrijwel niets”, zegt ze. “Daarvan kan ik mijn reiskosten niet eens betalen.”
“Krijg je er wel regelmatig klanten uit?” wordt ik benieuwd.
“Ach, het kan altijd beter” zegt ze, terwijl ze langs het spoor staart waar de trein nog niet in zicht is. Even is ze stil, dan komt ze los.
“Eerlijk gezegd, ik weet het niet meer! Ik werk keihard, maar het levert zo weinig op. Ik heb veel gefilmd en gefotografeerd. Ik blijf optimistisch. Steeds hoop ik op meer werk. Maar het lukt maar niet. Ik kan nog net rondkomen, omdat ik een spaarpotje had van mijn vroegere baan. Dat bedrijf… het komt maar niet van de grond. Wat kan ik doen?!”
Lees meer