Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw. Ik kijk door het raam van de kantoortoren naar buiten. Zal ik vanmiddag vrij nemen? Dan kijk ik naar de stapel werk om me heen. Mijn baas ziet me aankomen. De afdeling zou me zien als onprofessioneel. Straks gaat het mis met dat grote project waar ik verantwoordelijk voor ben. Haal ik mijn deadlines niet. Ben ik niet goed voorbereid op die vergadering van morgen. De rampscenario’s vliegen door mijn hoofd. Ik zou een volgend groot project niet meer mogen doen. Of ik word ontslagen bij die aankomende reoganisatie. Ik sta op, doe de zonwering dicht en ga aan het werk.

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw. Ik kijk door het raam van mijn werkkamer op zolder naar buiten. Zal ik vanmiddag vrij nemen? Dan kijk ik naar de papieren om me heen. Vrij nemen kan. Maar dan kan ik niet dat mooie artikel afmaken. Dan kom ik er niet aan toe om die training uit te werken, voor die supergroep waar ik zo graag mee werk. Dan loopt het uitgeven van mijn boek vertraging op. Lachend kijk ik naar de zon. Wat is het heerlijk dat’ie schijnt! Ik doe het raam van mijn werkkamer open en schop mijn sokken uit. Op blote voeten schuif ik weer achter mijn bureau. Er zijn teveel leuke dingen te doen. Ik ga eerst aan het werk.

Jezelf opsluiten in een mentale kerker

Is er een verschil tussen de twee situaties hierboven? Eigenlijk komt het op hetzelfde neer: de zon schijnt, maar jij werkt. Toch is er een hemelsgroot verschil.
Lees meer

Peinzend staart Ellen uit het raam van haar kantoor. De zon schijnt, de lucht is helderblauw met een licht briesje. Dan draait ze zich om naar het scherm van haar computer: geen tijd voor zon. Ze opent haar mailbox. Die rapportage moet nog af, dan dadelijk het teamoverleg en vanmiddag vergaderen met het onderzoeksbureau over de jaarplannen. Het is een drukke dag. Nog één keertje kijkt ze naar de zon. Dan schuift ze de zonwering dicht en gaat aan de slag.

Veel mensen werken zoals Ellen. Ze hebben leuk werk, maar zouden regelmatig willen dat het anders kan: in het voorjaar naar buiten, de hele dag op blote voeten lopen, middagdutjes doen wanneer het je uitkomt. En tegelijkertijd natuurlijk wel een serieuze baan: mooie klussen voor klanten doen, aan interessante projecten werken, misschien wel een boek schrijven. Maar ja, je kunt nu eenmaal niet alles in je werk. Corvee, lange vergaderingen of dikke rapporten schrijven achter je computer, dat hoort er nu eenmaal bij. Of toch niet?

Die droom is ook voor jou haalbaar

Natuurlijk niet! De afgelopen tien jaren heb ik ontdekt dat werk wél anders kan. Beter. Veel beter. De Ellen waarover je hierboven in de eerste alinea leest? Dat was ik in 2004. Toen ik dacht dat ik een leuke baan had, bij dat grote bedrijf. Die baan was zeker niet slecht. Maar de Ellen van 2014 weet dat het beter kan. Veel beter! Zij heeft de droombaan uit de tweede alinea: met blote voeten in het gras en tegelijkertijd werken aan uitdagende projecten voor supercoole klanten. Het ideaal van zacht werken met harde resultaten. Had je het mij in 2004 verteld dat dit mijn werkdag zou zijn? Dan zou ik je voor fantast hebben uitgemaakt.

Toch hoeft het niet bij fantaseren te blijven. Ook niet in jouw leven. Die droom is ook voor jou haalbaar. En zo pak je dat aan:
Lees meer