Onderstaand verhaal is onderdeel van het programma ‘Elke dag zacht werken‘, waarin deelnemers elke dag een verhaal, tekening, of tip krijgen over zacht werken. Ook meedoen? Meld je dan hier aan.
Vandaag heb ik een mooi waargebeurd verhaal voor je, over twee muzieklegendes en een waanzinnig wijze les.
De muzieklegendes
De muzieklegendes waar je vandaag iets moois van leert, zijn Harry Bannink en Henny Vrienten. De laatste ken je vast als zanger van Doe Maar, maar daarnaast heeft hij veel meer muziek gemaakt. Wat niet zo veel mensen weten, is dat hij bijvoorbeeld al tientallen jaren liedjes maakt voor de kinderprogramma’s Sesamstraat en Klokhuis.
Harry Bannink maakte ook liedjes voor Klokhuis (en vele andere programma’s en producties), tot een paar dagen voor zijn dood in 1999 op zeventigjarige leeftijd. Hij maakte de muziek voor teksten van anderen en werkte samen met vele grote namen zoals Willem Wilmink, Annie M.G. Schmidt, Wim Sonneveld en hij schreef muziek voor musicals zoals ‘Ja zuster, nee zuster’. Heb je nu nog geen beeld bij Bannink? Dan helpt dit je wellicht: hij was jarenlang op televisie in beeld als ‘de grote grijze geitenbreier’ achter de piano in de Film van Ome Willem.
Er was eens een creatieve jongeman die Gerrit heette. Gerrit was dol op dingen maken. Hij maakte houten beeldjes, tekeningen, verhalen, en gedichten. Misschien denk je dat Gerrit een grote bekende kunstenaar was. Maar dat was niet zo. Zelfs in zijn eigen straat waren er buren die geen idee hadden wat Gerrit allemaal maakte, in zijn kleine schuurtje achter zijn huis. Dat vond Gerrit jammer en hij wilde meer. Niet omdat hij zelf groot en beroemd wilde worden. Maar hij wilde graag dat zijn beeldjes, tekeningen en verhalen werden gebruikt door de mensen. Door heel veel mensen.
‘Ach, er zijn er zoveel zoals ik…’, verzucht Joep. ‘Ik las het laatst nog in de krant: er zijn zo veel zelfstandigen en coaches in Nederland. Hoe kan ik me dan onderscheiden? Online media, internet… pffff… als ik er aan denk word ik al moe. Daarom kom ik er gewoon niet toe om me te profileren. Want er zijn er zoveel zoals ik…’ zucht hij opnieuw.