Er was eens… een young potential. Zijn moeder knipperde even met haar ogen toen hij het haar vertelde. Daarna zei ze: 
“Jongen, ik ben heel blij voor je. Maar vertel me: wat ís een young potential?” De jongen straalde toen hij het haar uitlegde:
“Dat betekent dat ze bij mijn werk vinden dat ik het goed doe. Ze zien dat ik veel in mijn mars heb, dat ik potentie heb. Daarom mag ik extra werk doen, en krijg ik meer kans op een leidinggevende functie.”

Zijn moeder knikte begrijpend: 
“Dat is fijn, jongen”, zei ze. Toen ging ze over op de orde van de dag: 
“Eet je wel goed? Je ziet zo bleek!”
De young potential lachte:
“Natuurlijk eet ik goed. Ik ben bleek omdat ik een kantoorbaan heb. Ik kan niet alle dagen als de zon schijnt gaan fietsen of buiten zitten, zoals jij doet.” Ze knikte, dat was natuurlijk ook zo. Terwijl hij het zei, keek de young potential naar de bruine voeten van zijn moeder, in haar open sandalen. Ze had al veel van de voorjaarszon meegepikt. Gelijk had ze. Zelf vond hij het ook heerlijk om veel buiten te zijn. Hopelijk was het zaterdag mooi weer, dan zou hij een flink stuk gaan rijden op zijn racefiets.

Een late dinsdagavond

Het was dinsdagavond al laat toen de young potential naar huis reed. Hij knipperde met zijn ogen tegen de laagstaande zon. Het weekeinde was regenachtig geweest, maar vandaag was het zonnig en warm. Hij had even met een papieren beker koffie in de zon staan praten met wat collega’s. De rest van de dag had hij vergaderd en achter zijn computer gezeten. Nu gaapte hij. De week was twee dagen op weg, maar hij voelde zich al moe. ‘Nou ja, ik heb ook hard gewerkt’, hield hij zichzelf voor. Hij gaapte nog eens diep. Vanavond maar vroeg naar bed, mompelde hij.

Die vrijdagavond…

“Proost, op ons en op de toekomst!” riep Jaap. De young potential lachte en sloeg zijn glas vol bier tegen dat van zijn vriend aan. Tegelijkertijd probeerde hij een gaap te onderdrukken. Het was vrijdagavond en hij voelde de moeheid van een week hard werken over zich komen. Tegelijkertijd zag hij uit een ooghoek dat ook Jaap bijna geeuwde. Jaap zag dat hij het zag. En hij zag dat Jaap zag dat hij het had gezien. Ze lachten tegelijkertijd.
“Hoe is het bij jou?” Vroeg hij aan Jaap.
“Druk”, antwoordde Jaap. “En bij jou?”
“Ook druk”, antwoordde de young potential neutraal. Ze zwegen even terwijl ze tegelijkertijd een slok van hun bier namen. Alsof ze beiden wilden zwijgen, de ander aan het woord wilden laten.

Toen hij zijn bier had doorgeslikt vroeg hij aan Jaap:
“Hoe druk? Leuk druk?” Jaap fronste, en de blik in zijn ogen vertelde alles al, voordat hij begon uit te leggen:
“Tja, ik weet niet”, begon hij. “Het is raar. Het was natuurlijk altijd mijn droom om voor mezelf te beginnen. En nu leef ik die droom”. De young potential knikte. “Maar soms vraag ik me af waar die droom is gebleven”, zei Jaap eerlijk. De young potential besloot eerlijk te zijn:
“Ik weet wat je bedoelt. Bij mij voelt het ook zo. Toen ik studeerde, wilde ik zo graag bij dat grote bedrijf werken, een goede baan krijgen. Nu heb ik wat ik altijd wilde. En toch voelt het raar. Is dit nou die droom?”
Lees meer