“Brand, er is brand!” Ze schrokken wakker. Er was geen tijd meer om de kleren aan te doen: ze moesten naar buiten. Nu! Snel schoten ze met zijn allen de straat op. Ook de buren renden naar buiten, snel stond de hele straat in de donkere avond. Middenin de straat was er paniek: een klein houten huis stond in lichterlaaie. Buren renden hun naastgelegen huis in en probeerden hun kostbaarheden nog te redden. Verderop kwamen mensen met emmers aangerend. Met een mensen-ketting-met-emmers werd geprobeerd het vuur te temperen. Het was kansloos. Toen het tegen de ochtend licht werd, werd de schade zichtbaar: een compleet blok in de drukbevolkte wijk was weggevaagd. Uitgebrand.

Je kon gewoon doodgaan, deze maand nog

Het is iets dat ons nu niet snel overkomt: een uitgebrande wijk. Maar een paar honderd jaren geleden was het een reële angst: je hele wijk kon verbranden. Dat was bovendien niet de enige angst. Je kon ook doodgaan, samen met je hele familie, deze maand nog. Bijvoorbeeld aan de pest, of een longontsteking. Of gewoon van de honger. Het zijn allemaal dingen die in ons land inmiddels ondenkbaar zijn. Wij hebben die angsten van vroeger opgelost met een praktisch systeem: brandweermannen, geneeskundige zorg, goede landbouw.

De luiers van 11 kinderen met de hand wassen…

Soms kijk ik met de ogen van een middeleeuwer naar mijn leven. Die is verbaasd: altijd genoeg te eten. Altijd een dak boven je hoofd. Zelfs voor de armste mensen in ons land. Wat een rijkdom! Dan merk ik dat de Ellen-anno-nu dat niet zo ervaart. Zij ziet de luxe niet meer, is er aan gewend.

Het zorgt voor een interessante dialoog in mijn hoofd:
De middeleeuwer: “Tjee, wat een ongelofelijk luxe!”
De Ellen-anno-nu: “Ja, dat kun jij wel zeggen, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Ik ben razend druk!”
Middeleeuwer: “Waarmee dan? Je hebt toch een veilig huis en genoeg te eten?”

En dan… dan verstommen mijn gedachten. Want, tja, waarom ben ik eigenlijk zo druk? Waarom gun ik me de tijd niet om goed te lunchen, met een volle koelkast vol gezond eten? Waarom loop ik ’s ochtends te rennen en te vliegen om mijn jongste naar school te brengen, terwijl ik alle tijd kan maken voor die paar kinderen die ik heb. Ik hoef immers geen 11 kinderen te verzorgen en al hun luiers met de hand te wassen, zoals mijn oma.

Waarom ben ik zo druk?

Waarom ben ik zo druk? Het antwoord is eenvoudig en confronterend: omdat ik daar zelf voor kies. Ik kies voor de drukte, voor de haast, voor het rennen-rennen-rennen. Dat antwoord heeft een belangrijke consequentie: ik kan er dus ook voor kiezen om het anders te doen. Om wel te werken, maar niet te rennen. Om te werken zonder te zwoegen en te zweten. Ik zou ook anders kunnen werken. Niet langer hard werken, maar zacht werken.

Werken is leuk!

Want laten we eerlijk zijn: werken is leuk! Veel leuker dan niets doen. Werken helpt je om je talenten te ontwikkelen, om jezelf uit te dagen, om te leren. Met je werk kun je goede dingen doen: je brood verdienen én andere helpen. Door jouw talenten in je werk in te zetten.

Ondernemers maken hun eigen werk

Het mooie is: als ondernemer leer je om je eigen bedrijf te maken. En je eigen werk. Je bent niet meer afhankelijk van een baas die bepaalt ‘dat dat niet bij jouw functie hoort’, of ‘dat die uitdagende klus beter door een senior opgepakt kan worden’. Als ondernemer ben jij de baas. Niet alleen van je eigen bedrijf, maar van je eigen werkdag. Het is aan jou om er wat moois van te maken. Om te bouwen aan de baan die jou op het lijf is geschreven, die tot in het diepst van je ziel bij je past.

Ga jij kiezen voor zacht werken?

Er is niet veel voor nodig om zo te gaan werken. Het begint bij het besef dat het anders kan. Dat hard werken een keus is. En dat je er net zo goed voor kunt kiezen om het anders te doen: door zacht te gaan werken. Daarna begint de spannende ontdekkingstocht: wat is voor jou zacht werken? Met welke draken op je pad moet je afrekenen? Welke zombies ondermijnen je? En welke onverwachte bondgenoten ga je ontdekken?

Welk bedrijf ga jij bouwen?

Als ondernemer ben jij de creator van je eigen wereld. Jij kiest hoe het word. Wat gaat het worden? Kies jij voor een werkdag vol “Brand!” en een onrustige nacht? Laat jij jezelf opbranden in totale paniek? Leef je in de angstige middeleeuwen van hard werken? Of pak je het anders aan? Ga je leven in de luxe-anno-nu van zacht werken?

Je hoeft maar één ding te beseffen: uiteindelijk ben jij de creator van je eigen leven. Hoe ga jij werken?