December is de tijd van afronden en terugblikken. Dat overkwam mij dit jaar op een onverwachtse manier: mijn vader overleed op oudejaarsavond, op 86-jarige leeftijd maar toch nog onverwachts.
Hij was al een tijd ziek, ging steeds verder achteruit en lag de laatste anderhalf jaar thuis in bed. Daar werd hij geweldig verzorgd door mijn moeder. Papa was tot het laatst toe thuis en is ingeslapen met mijn moeder naast hem.
De kleine dingen die veel waard zijn
Ik vind het verdrietig dat mijn vader is overleden, maar kan vrede hebben met hoe hij is overleden. Samen met mijn moeder, thuis. Ik leerde ervan dat kleine dingen enorm veel waard kunnen zijn: thuis zijn, samen zijn.
De week na zijn overlijden werd een week van regelen, maar ook van samen doen. Terugblikken, herinneringen ophalen, oude foto’s bekijken. Het was verdrietig, maar ook mooi. De dagen stonden in het teken van de dood, maar ook in het teken van het leven. Wat deed mijn vader? Wat deden we samen? Wie waren we als gezin? Waar gaat het eigenlijk om, in het leven?
Lees meer
