Het was na de zomervakantie toen ik er weer binnenwandelde. Jaren geleden was ik er al eens geweest. Toen wist ik direct: dit wil ik ook. Nu was het zover: mijn eerste Aikido-les. Hoe zou het zijn? Ik had van alles verwacht. Maar hier had ik niet op gerekend.
Ik had er niet aan gedacht
Ik had natuurlijk mijn hele leven aan sport gedaan. Voetballen, hardlopen, tennis, wielrennen. Ik was hardloop-trainer geweest, en zelfs voorzitter van een voetbalclub. Deinsde niet terug voor tochten van meer dan 100 kilometer op de racefiets. Toch stond me in de Aikido-dojo een grote verrassing te wachten. Achteraf gezien had ik het kunnen weten. Maar ik had er niet aan gedacht: hier was ik weer een beginner.
Was ik hier wel voor geboren?
Hoe sportief ik ook was, hoe goed mijn conditie ook was: ik moest weer opnieuw beginnen. Een eenvoudig rolletje of een worp? Ik kon het niet. Om me heen zag ik jongetjes van nog geen tien en een vrouw van boven de zeventig soepel alle kanten op duikelen, vallen en grijnzend weer overeind springen. Ik rolde een keertje halfslachtig en kwam hard op mijn schouder terecht. Dat deed pijn! Waarom ging het zo moeizaam? Was dit wel wat voor mij? Was ik hier wel voor geboren? Twijfels overvielen me. Moest ik hier wel mee doorgaan?
Lees meer