Terwijl ik zit te werken, komt Kees binnen om te vragen of ik ook een stukje taart kom halen. Hij is jarig en trakteert. Als interimmer deel ik mee in de feestjes van de afdeling en ik schuif graag aan. Gelukkig heeft Kees voor een uitstekende taart gezorgd, een enorme slagroomtaart van de plaatselijke bakker. Dat maak ik ook wel anders mee. Het is opvallend hoe vaak er hier wordt getrakteerd op ‘de multivlaai’. Een goedkope taart die ook zo smaakt. Of je nou slagroom-, mokka- of appelvlaai bestelt, altijd weer smaakt hij naar een stukje karton met flauwe pudding. Waarom kiezen mensen hier toch massaal voor die slechte taart?
Bij de lunch complimenteer ik Kees nog eens met z’n lekkere taart. Hij vertelt dat hij dol is op taart en daarom graag de moeite doet voor een extra lekker exemplaar. “De multivlaai zit hier aan de overkant, maar ik rij graag even om voor die lekkere taart. Hij is wel wat duurder, maar zo vaak ben ik niet jarig dus die paar euro’s kunnen er best vanaf.” Terwijl ik nadenk over het verhaal van Kees, valt me op dat hij vaak voor kwaliteit kiest. Hij heeft een mooie tas voor z’n laptop, niet patserig of duur maar wel smaakvol. Terwijl de meeste collega’s dag in dag uit met de gratis Dell-koffer rondlopen die standaard bij de laptops is uitgereikt.
De meeste van z’n collega’s kiezen voor makkelijk. Voor praktisch, voor goedkoop. Voor de kartonnen taart om je verjaardag te vieren. Voor een leven zonder franje. Voor de grijze kantoortas die iedereen heeft. Terwijl het zo makkelijk anders kan. Door een beetje meer moeite te doen. Door voor kwaliteit te gaan, een eigen keus te maken. Maar zeg eens eerlijk: hoeveel multivlaai is er inmiddels in jouw leven geslopen? Waar ga jij weer kiezen voor de franje, voor de echte taart om je eigen feestje te vieren? Gewoon, omdat het jouw leven is, jouw keus en jouw lol.