“Je moet een helder doel hebben in je carriere, anders bereik je nooit iets!” Hij keek me ernstig aan van achter zijn bril, de grijze haren over zijn kalende hoofd vegend. Ik knikte. Natuurlijk had ik een doel, ik wilde immers wel ‘wat bereiken’. Al had ik op dat moment geen flauw idee wat dat doel moest zijn. Maar daar vroeg mijn manager gelukkig niet naar.
Zelf wist hij al vroeg wat hij wilde bereiken. En het was hem gelukt: een directeursfunctie bij die grote divisie van het bedrijf waar ik destijds werkte. Al jong had hij een baan vol status en aanzien. Nu zat hij in de laatste jaren voor zijn pensioen en gaf hij nieuwelingen zoals ik loopbaanadvies. Tenminste: zo voelde dat voor hem.
Ik voelde me een sukkel
Na het gesprek voelde ik me een sukkel. Waarom had ik eigenlijk geen helder doel? Waarom wist ik niet precies welke functie ik ambieerde? Ik kon er over blijven piekeren, malen en denken. Maar een antwoord kon ik niet verzinnen. Hoe langer ik er over peinsde, hoe minder ik opschoot. Toch maakte ik volop voortgang in mijn werk en carriere. Niet door een duidelijk doel te hebben, met een heldere stip op de horizon. Maar door gewoon te doen ‘wat goed voelde’.
Een spectaculair resultaat
Gewoon doen ‘wat goed voelde’ klinkt vaag, maar dat was het allerminst. Zo kreeg ik een duidelijk signaal van mijn buikgevoel, dat die wat saaie functie bij die stafafdeling, waarbij ik zes klantonderzoeken moest gaan beheren, helemaal geschikt voor me was. Mijn hoofd en mijn sociale netwerk zeiden: “veel te saai voor jou”, maar mijn buik zijn “doen”. Ik luisterde naar het buikgevoel. Met een spectaculair resultaat.
Lees meer