Er was eens… een hardwerkende mevrouw. Elke dag schoof ze achter haar laptop op haar werkkamer. En elke avond was het al laat, wanneer ze het licht uitknipte en met haar tas onder haar arm weer naar huis ging. Dan dacht ze na over de werkdag. Over het gebrek aan klanten. De onbetaalde rekeningen. Soms had ze vrij, bijvoorbeeld in het weekeinde en dan sprak ze met vriendinnen af. In het park, of een klein café. Haar vriendinnen wisten inmiddels dat ze liever niet uit eten ging. Te duur. Dat kon ze niet betalen. Belangstellend vroegen ze hoe het met haar werk ging. Of haar bedrijf al beter begon te lopen?
De mevrouw schudde haar hoofd. Nee, de afgelopen maand was het opnieuw niet zo goed gegaan. Die aanvraag van die grote klant was niet door gegaan. Op die andere offerte had ze nog geen reactie gekregen. Er belden te weinig nieuwe klanten. Maar dan zette ze haar vol-goede-moed-glimlach op. “Ach, het gebeurt niet zomaar. Alles heeft een reden. Het zal wel goed komen. Dat weet ik zeker!”
De volgende maand was het opnieuw lastig. Er waren nu nog minder klanten. Ze had nog minder verdiend. Een assertieve vriendin werd ongeduldig: “Moet je niet eens wat anders gaan proberen? Er meer bovenop zitten? Een ander product, misschien andere klanten zoeken?” De mevrouw glimlachte: “Alles heeft een reden. Het zal goed komen. Dat weet ik zeker.”
Haar vriendinnen werden nieuwsgierig: “Hoe weet je dan zo zeker dat het goed komt? Geloof je in God, of in het universum?” De mevrouw glimlachte weer. “Zoiets. Het maakt niet uit hoe jij het noemt. Maar ik weet het zeker. Alles heeft een reden.”
Zo ging het vele jaren door. De vriendinnen kregen andere banen, verhuisden naar een groter huis, verkochten hun bedrijf of lanceerden nieuwe producten. De mevrouw bleef stug doorwerken. Elke dag weer. Ze bleef weinig klanten houden. Kon amper rondkomen. Toch hield ze goede moed. Alles heeft immers een reden.
Op een dag was het zomaar voorbij. Haar leven. Het harde werken, het kleine appartement. Met alle schulden en onbetaalde rekeningen. Zwevend vloog ze naar het licht. Haar God tegemoet. Vragend keek ze hem aan: “Ik wist zeker dat alles goed zou komen. Alles heeft immers een reden. Waarom ben ik dan zo arm gebleven? Waarom kwamen die klanten niet voor mijn bedrijf?” Ze wilde niet verwijtend lijken, maar was wel een beetje boos. Haar hele leven lang was ze blijven geloven. Maar het was nooit beter geworden. Waarom niet?
De machtige God van het grote universum keek haar aandachtig aan. Toen vertelde hij met zachte stem: “Alles heeft inderdaad een reden. Weet je nog die eerste klant, die niet reageerde op je offerte? Die klant stuurde ik je met een reden. Ik wilde dat je zou leren dat klanten niet zomaar met je gaan werken. Dat je ze moet helpen om voor jou te kiezen. Daarom heb ik die klant niet uit zichzelf laten reageren. Ik wilde dat je het zelf zou ontdekken. Dat je vaker contact met klanten moet opnemen. ”
De mevrouw was even stil. Toen vroeg ze door: “Maar waarom ging die aanvraag van die andere klant dan niet door? Ze leek zo enthousiast”, zei ze teleurgesteld. God knikte: “Ja, de contactpersoon waar jij mee sprak was heel enthousiast. Maar haar manager nog niet. Ik wilde dat jij dat zou ontdekken. Dat het niet genoeg is om één persoon te overtuigen, dat je meer mensen in een organisatie mee moet krijgen voordat mensen met je gaan werken. Daarom stuurde ik je die klant. Zodat je dat kon leren.”
De mevrouw schudde haar hoofd. “Ik heb er altijd op vertrouwd dat het goed zou komen. Dat alles een reden heeft.” God knikt. “Je hebt gelijk, alles heeft een reden. Ik stuurde je al die afwachtende en weifelende klanten met een reden. Ik wilde je laten ontdekken dat jij in actie moet komen. Dat een gezond bedrijf niet zomaar ontstaat. Dat jij dat moet maken, met jouw acties. Zodat jij de god wordt, die je eigen bedrijf en je zakelijke universum gaat scheppen. Met je eigen creatieve krachten. Elke weifelende klant heb ik om die reden speciaal naar jou gestuurd. Zodat je dat kon leren.”
God glimlachte opnieuw: “Alles heeft een reden. Als je bedrijf of het leven je niet bevalt, dan heeft dan een reden. Ik wil dat je dan op pad gaat. Ontdekt hoe het anders kan. Hoe je het kunt veranderen. Zodat je uiteindelijk zelf de schepper wordt van jouw ideale universum.”
Toen keek God haar opnieuw zacht aan. “Wat dacht je er van? Zullen we het nog eens proberen?” Hij knipte met zijn vingers en de vrouw voelde een tunnel van licht die haar opnam. Langzaam vloog ze terug naar de aarde. Ze voelde zichzelf landen in het ongeboren lichaam van een piepkleine baby. Toen hoorde ze de stemmen van haar aanstaande ouders: “Ik ben zo benieuwd of onze toekomstige dochter de zaak ooit zal overnemen. Of ze er een succes van gaat maken. We krijgen dit kind vast niet zomaar. Alles heeft een reden!”