Het was midden december 2017, zo’n donkere dinsdagochtend waarbij het om half elf nog maar niet echt licht wil worden. Mijn man was aan het werk, de kinderen naar school. Ik werkte thuis en had een ontspannen werkdag voor de boeg. Straks een paar leuke coachafspraken en tussendoor volop tijd voor mezelf.

Kijkend naar het roodborstje in de achtertuin, kwam ik in een mijmerstemming. Ik ben nooit zo van de goede voornemens of doelen, maar nu kwam ik aan het dromen over het nieuwe jaar.

Wat zou ik in 2018 graag willen bereiken of doen? Direct schoten er allemaal Grote En Belangrijke Doelen door mijn hoofd. Je kent ze vast wel: goed verdienen, volop klanten, veel werk. Maar terwijl ik er over dacht, voelde ik al: bleuh, best saai! Eigenlijk heb ik dit allemaal al.

Het was net alsof mijn ambitie-gedachten daarmee een seintje kregen. Direct schoten ze een andere kant op: opeens kwamen de Ietwat-Bizar-Maar-Wel-Awesomeness-Doelen omhoog poppen.

Zo raakte ik aan het nadenken over mijn boeken, blogs en schrijven. Zou ik weer een nieuw boek willen uitbrengen (“Ja!”). En zou ik misschien de lat hoger willen leggen wat betreft het schrijven van columns (“Ja-ja-ja!”). Ik mijmerde verder. Wat zou nog echt Awesomeness zijn, als het gaat om schrijven, om bloggen, om columns? En direct wist ik het antwoord: ik zou columnist voor Flow Magazine willen worden. En dan schrijven over Zacht Werken.

Opeens tuurde ik verbeten naar het roodborstje. Hij hipte nog steeds onbezorgd door het gras. Maar mijn hoofd was veranderd in allesbehalve onbezorgd. Er zweefde nu een Awesomeness-Doel in mijn hoofd rond. Zo’n doel waarvan ik direct denk ‘dat is veel te groot, gaat nooit lukken, niet meer over denken’. Terwijl een ander deel van mijn hoofd met het idee aan de haal gaat, alsof het een puppie is die uitgelaten achter een tak aanrent: “Columns voor de Flow… moet kunnen… waarom niet… hoe pak ik dat aan… waar kan ik beginnen… “

Ik sprong overeind, probeerde de gedachtenstroom te stoppen en ging haastig een kop thee zetten. Turend naar de klok: zou die klant al bijna bellen voor de volgende coachafspraak? Maar er was geen houden meer aan. Mijn gedachten lieten zich niet meer stoppen. Dit doel was Te Leuk.

Nou ja, ik kan er nog een lang verhaal van maken. Over hoe ik twijfelde, piekerde, mezelf afvroeg wie er in hemelsnaam op mijn schrijfsels zat te wachten. Hoe dat andere stuk van mijn hoofd de volgende dag al een proefcolumn af had en het dappere deel van mij dat gewoon naar de redactie verzond. Hoe de Flow eerst geen mogelijkheden zag. Met daarna twee opgewekte antwoord-mails van mij, in de trant van ‘als we het nou eens zo aanpakken, dan kan het toch best?’ Nou ja, daar kan ik dus nog ellenlang over vertellen.

Maar ik kan ook hier stoppen en je vertellen dat dat ene grote Awesomeness-Doel begin maart al was gerealiseerd: dat mijn eerste column op 12 maart online kwam en de tweede op 26 maart. Dat ik nu dus twee maal per maand over zacht werken publiceer in Flow. Lees de columns in de Flow of via de website Zacht werken.

Moraal van dit verhaal: doe niet teveel aan Grote-En-Belangrijke-Doelen, maar geef je hoofd af en toe vrijaf om te dromen over jouw Awesomeness. Maar ik waarschuw je: dan is de stroom ook niet meer te stoppen. Voordat je het weet worden je doelen gerealiseerd. Zonder al teveel moeite, piekeren of peinzen. Het lijkt zowaar zacht werken, in een echte Flow.