Langs het zandpad zit een jongen, naast z’n rugzak. Ik kijk hem verbaasd aan: “Waarom zit jij hier?” “Ik ga op reis”, vertelt de jongen. “Ik ga een lange reis maken. En ik ga dadelijk vertrekken. Maar zo’n reis is spannend. Dus ik vertrek pas zodra ik voldoende moed heb verzameld. Ik wacht nog eventjes, dan vertrek ik”. Een boer wandelt ons tegemoet: “Zo jongen, zit je er vandaag alweer?” knikt hij de jongen toe. De jongen grijnst naar me: “Het valt niet mee om moed te verzamelen. Het is een gevaarlijke reis, dus ik heb veel moed nodig. Ik hoop dat ik vandaag of morgen zo ver ben, dat ik kan vertrekken”. Ik groet hem en wandel door.
In de verte zie ik een soortgelijke jongen, ook met een rugzak. Hij wandelt me tegemoet. Als hij vlak bij me is, stel ik de onvermijdelijke vraag: “En, ben jij ook moed aan het verzamelen om op reis te gaan?” De jongen schudt z’n hoofd: “Nee, ik kom net terug van m’n reis. Die was ongelofelijk gevaarlijk. De uitdagingen waren veel groter dan ik vooraf had gedacht. Het is maar goed dat ik vooraf niet wist hoe lastig de reis zou worden. Dan was ik nooit vertrokken.” Verbaasd kijk ik hem aan: “Maar waarom ben je dan vertrokken, als je eigenlijk niet durfde?” De jongen grijnst: “Ik heb niet gewacht, ik ben op een ochtend gewoon op pad gegaan. Ik wist zeker: als ik wacht totdat ik durf, wacht ik aan het einde van m’n leven nog. Want ik ben geen held.”
In jouw leven lopen de twee jongens uit dit verhaal ook rond. Ze zijn de stemmen in je hoofd. Het is de stem die je aanspoort om voorzichtig te zijn, eerst zaken goed uit te zoeken, nog even af te wachten, morgen te beginnen. Maar het is ook de stem die weet dat je geen held bent, dat je nooit echt zult durven. Dat je aan het einde van je leven nog wacht, als je niet vandaag vertrekt. Dat is de stem die je maant om je rugzak op te pakken en te vertrekken naar het mooiste avontuur dat jouw leven te bieden heeft. Durf jij het aan om naar die stem te luisteren?
Vroeger las ik graag kinderboeken over grote ontdekkingsreizigers. Dappere mensen die de wereld doorkruisten om een nieuw continent te ontdekken, zoals Columbus. Toen ik wat ouder werd leerde ik dat Columbus Amerika niet echt ontdekte. Het continent bestond al miljoenen jaren en was allang bewoond. Alleen wij Europeanen waren ons er niet van bewust.
Op een mooi tropisch eiland leven de mensen eenvoudig. Het menu bestaat uit fruit, groente en vis. Tenminste… als je een vis te pakken krijgt.