Afgelopen maandag publiceerde ik het rapport ‘Sociale media aan het werk‘, dat vertelt hoe professionals sociale media in hun werk gebruiken. Stomverbaasd keek ik een paar uur later naar de lijst met downloaders. Wat zag ik daar? M’n moeder (van 73 jaar) stond er tussen! Toen ik doorbladerde kwam ik ook m’n 11-jarige zoontje tegen. En net zag ik ook m’n nicht uit Twente tussen de geïnteresseerden. M’n eerste gevoel daarbij is altijd wat vreemd. Het voelt toch als een rare mengeling van privé en werk als je moeder en zoon zich tussen je klanten mengen. Maar het zette me ook aan het denken. Toen besefte ik plots: het is juist heel belangrijk en het zou veel meer moeten gebeuren! Waarom is het essentieel om je moeder als klant te zien?
Lees meer
Businesscoach
Straks wordt alles weer gewoon
Het is een regenachtige zaterdagmiddag. M’n ene zoontje ligt te slapen, de ander is bij een vriendje. En ik? Ik heb tijd om aan m’n website te sleutelen. Ik ben geïnspireerd door een mooie blog, die ik als voorbeeld voor m’n eigen site wil gebruiken. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om mijn layout wat aan te passen? Ik log in op m’n site en ga uitproberen. Al snel heb ik gevonden hoe ik de kleur van lettertype kan aanpassen. Dat oogt al een stuk beter! Na de eenvoudige wijzigingen krijg ik de smaak te pakken. Ik probeer steeds ingewikkelder zaken. Dat gaat heel aardig, totdat ik een dramatische ontdekking doe: m’n website is helemaal uit de lucht! M’n klanten zien niets meer en ik kan niet meer inloggen en de fouten ongedaan maken! Wat nu?
Lees meer
Hoe hoog kun jij springen?
Soms heeft een held een tragische bijsmaak. Zoals Sergei Bubka. Tussen 184 en 1994 was hij de absolute heerser met de polsstok. Geen mens kon hoger springen dan hij. Vanwege z’n kracht en techniek kon hij de stok hoger vastgrijpen dan concurrenten en een zwaardere stok gebruiken.
Toch heeft Bubka ook een tragische kant. Dankzij zijn talent wist hij meer dan dertig maal het wereldrecord te verbreken. Dat deed hij heel strategisch steeds met 1 centimeter, zodat hij bij elk event de prijzenpot incasseerde voor een nieuw wereldrecord. Maar bij al die events was er geen concurrent die hem het leven echt zuur kon maken. Zelfden hoefde hij tot het echte maximum te gaan. Had hij sterke concurrentie gehad, dan was hij nog meer gedreven om het maximale uit zichzelf te halen. Misschien was zijn laatste record dan geen 6.14 meter geweest, maar veel hoger. We zullen nooit weten hoe hoog Sergei Bubka echt kon springen. Hoe goed hij was, heeft hij de wereld nooit echt laten zien. Dat is tragisch voor zo’n groot kampioen.
Over niet bereiken van z’n perfecte sprong zegt hij zelf:
“My jump was imperfect, my run-in was too short and my hands were too far back at takeoff. When I manage to iron out these faults, I am sure I can improve.” (Bubka in een interview na zijn wereldrecord van 6.10m).
Organisaties springen niet hoog genoeg
In veel organisaties zie ik hetzelfde probleem. Ze doen net genoeg ‘om over de lat te komen’ en hun dominantie in stand te houden. Ze doen genoeg om er mee weg te komen, maar vanwege te weinig concurrentie worden ze nooit geprikkeld om het beste uit henzelf te halen. Telecomproviders met onderlinge (stille) prijsafspraken, grote adviesbureau’s die elkaar de bal toespelen, of overheidsorganisaties zonder concurrent: te vaak geldt in zo’n omgeving dat mensen zich gaan gedragen als Sergei Bubka. Ze werken hard, daar niet van, maar ze worden nooit echt geprikkeld om de grens op te zoeken. Om hun prestaties echt fundamenteel te wijzigen, om een radicale nieuwe manier van werken te zoeken. Ze worden niet geprikkeld om te laten zien wat ze écht kunnen.
Je springt hoger met een sterke concurrent
Dat is jammer, want zo’n organisatie verdient beter. En wij ook. De wereld wordt mooier als je gaat voor het maximaal haalbare. Je nek uitsteekt, de randen opzoekt van wat haalbaar is. Van nature zijn we allemaal een beetje lui, gemakkelijk. De grenzen opzoeken lukt beter als er iemand is die je prikkelt. Een concurrent die je het leven zuur maakt, die je opjut om het steeds net wat beter te doen. Pas dan leer je je grens kennen. Pas dan wordt je zo inventief dat je over je eigen grenzen gaat.
Hoe hoog kun jij springen?
Wil je echt het beste van jezelf laten zien? Wil je echt klantgericht werken? Dan zit er maar één ding op: stop met lobbyen bij de politiek, stop met stille afspraken met concurrentie en ga aan de slag. Koester je concurrent en laat je prikkelen om het maximale uit jezelf te halen. Laat de wereld zien hoe hoog jij echt kunt springen!
Zo overwin je de grootste belemmering voor succes
Het is woensdagochtend. Terwijl de dag eigenlijk moet beginnen, draai ik me nog een keer om in bed. Ik zoek een goed boek uit op m’n Kindle app en dan ga ik een kwartiertje lezen in ‘Making ideas happen‘. Het is een heerlijk boek dat vertelt hoe je creatieve ideeën in de praktijk brengt. Vol wijze lessen die je vaak te snel weer vergeet. Maar het bijzondere is: ik merk dat de teksten deze dag goed blijven hangen. Blijkbaar heeft het lezen van zo’n boek aan het begin van de dag een inspirerend effect.
Dan vraag ik me af: waarom doe ik dat niet veel vaker? Waarom begin ik de dag zo vaak met snel-snel aankleden en rennen om met de corveetjes te beginnen? Waarom wordt ik niet elke dag een kwartiertje eerder wakker en begin ik de dag met vrolijke inspiratie en een lekker boek? Ik zou het elke dag kunnen doen. Jij overigens ook. Waarom doen we dat dan niet?
Lees meer
Innovatie begint niet bij commitment van de top
“Voordat wij zomaar sociale media mogen gebruiken, zal ons topmanagement daar toch eerst een uitspraak over moeten doen!” De dame van Corporate Communicatie is heel stellig. Streng kijkt ze me aan. Terwijl zij een stilte laat vallen, voegt de jongeman naast haar met een lichte zucht toe: “Tja, innovaties beginnen met commitment van de top”. Bij mijn bedrijfskunde opleiding heb ik vroeger hetzelfde geleerd. Toch ben ik het nu helemaal niet met ze eens.
Het management is te druk om te innoveren
In organisaties die vaart maken, die nieuwe ontwikkelingen snel oppakken of die zelf de aanjager van vernieuwing zijn, zie ik juist het tegenovergestelde. Verandering begint helemaal niet bij de top. Het management is immers veel te druk om alle nieuwe ontwikkelingen bij te houden. Zij moeten afdelingen aansturen, management reviews voorbereiden, of over budgetten onderhandelen met investeerders. Ik zie het steeds weer: topmanagers hebben helemaal geen tijd om innovaties te volgen. Toch is een aantal van zulke organisaties wel in staat om te innoveren. Hoe doen zij dat?
Lees meer
Het is niet eerlijk!
Briesend van woede staan de jongetjes op het veld. “Het is niet eerlijk. Die bal was echt geen buitenspel en toch keurt de scheids hem af. Zo hebben we er geen zin meer in!” Mopperend wordt het spel hervat, maar het team begint minder goed te draaien. Middenvelders sprinten niet meer voluit, passes worden rommelig. Bij de rust lopen ze teleurgesteld het veld af, “Het is niet eerlijk, met zo’n scheids winnen we toch nooit!”
Briesend van woede staat Arend bij m’n bureau. “Het is niet eerlijk. Ik had prima kwalificaties voor die baan en toch stelt het MT iemand anders aan. Zo heb ik er geen zin meer in!”
Boos loop ik m’n kantoor uit na het telefoontje over een offerte. “Het is niet eerlijk. Ik had een prachtig voorstel gemaakt met een hele scherpe prijs. En toch gaat die klus naar een ander. Zo hoeft het voor mij niet meer!”
Het leven is niet eerlijk
Heel vaak verwachten we van leven een vorm van eerlijkheid. Alsof het leven een weegschaaltje is dat keurige afwegingen maakt. Als jij hard werkt, dan verdien je een beloning. Met goede kwalificaties denk je dan recht te hebben op een baan. Met een goede offerte zou die klant voor jou moeten kiezen. Loopt het anders? Dan is dat gemeen, niet eerlijk. Als het zo moet… Het is belangrijk wat je op de puntjes invult.
Lees meer