Afgelopen maandag publiceerde ik het rapport ‘Sociale media aan het werk‘, dat vertelt hoe professionals sociale media in hun werk gebruiken. Stomverbaasd keek ik een paar uur later naar de lijst met downloaders. Wat zag ik daar? M’n moeder (van 73 jaar) stond er tussen! Toen ik doorbladerde kwam ik ook m’n 11-jarige zoontje tegen. En net zag ik ook m’n nicht uit Twente tussen de geïnteresseerden. M’n eerste gevoel daarbij is altijd wat vreemd. Het voelt toch als een rare mengeling van privé en werk als je moeder en zoon zich tussen je klanten mengen. Maar het zette me ook aan het denken. Toen besefte ik plots: het is juist heel belangrijk en het zou veel meer moeten gebeuren! Waarom is het essentieel om je moeder als klant te zien?
Lees meer
Positief
Straks wordt alles weer gewoon
Het is een regenachtige zaterdagmiddag. M’n ene zoontje ligt te slapen, de ander is bij een vriendje. En ik? Ik heb tijd om aan m’n website te sleutelen. Ik ben geïnspireerd door een mooie blog, die ik als voorbeeld voor m’n eigen site wil gebruiken. Zo moeilijk kan het toch niet zijn om mijn layout wat aan te passen? Ik log in op m’n site en ga uitproberen. Al snel heb ik gevonden hoe ik de kleur van lettertype kan aanpassen. Dat oogt al een stuk beter! Na de eenvoudige wijzigingen krijg ik de smaak te pakken. Ik probeer steeds ingewikkelder zaken. Dat gaat heel aardig, totdat ik een dramatische ontdekking doe: m’n website is helemaal uit de lucht! M’n klanten zien niets meer en ik kan niet meer inloggen en de fouten ongedaan maken! Wat nu?
Lees meer
Moet ik kiezen voor creatief of voor effectief?
Over sommige dingen denk je niet na, ze overkomen je. Vaak omdat ze te leuk zijn om niet te doen. Bloggen bijvoorbeeld. Ruim een jaar geleden ben ik ermee begonnen. Honderden columns en drie eboeks later heeft het me veel gebracht. Mooie gesprekken, inspirerende ontmoetingen, uitnodigingen voor toffe events.
Wat moet ik kiezen?
Langzaam ontwikkel ik me. Leer scherpere columns schrijven, scherper zien, gedachten beter onder woorden brengen. Ook leer ik steeds meer over effectief schrijven voor klanten. Daarbij loop ik tegen een groot dilemma aan. Effectief en zakelijk schrijven voor klanten is anders dan creatief bloggen. Wat nu? Moet ik kiezen voor de fun, het creatief bloggen? Of zal ik effectiever gaan werken? Meer focus, met minder inspanning meer rendement? Een dag heeft immers maar 24 uren, daar moet je als professional handig mee omgaan. Toch?
Lees meer
Wat ik van KPN heb geleerd
Elke keer als ik langs het gebouw van KPN rijd, denk ik met gemengde gevoelens terug aan de tijd dat ik er werkte. Ik denk met veel plezier aan het opzetten van nieuwe klantmetingen. Aan het nieuwe meethuis dat we uit de grond moesten stampen. Dan denk ik aan die baan die ik daarna ging doen. Waarbij m’n management aan de kant werd gezet, machtspelletjes werden gespeeld, een totaal inefficiënte manier van werken werd neergezet met veel intern geneuzel. Maar… op die baan kijk ik met nóg meer plezier terug. Het was een rottijd. Ik moest werken op een manier die me niet lag; ik zag foute managers binnenkomen. Toch ben ik nu blij met die tijd. Hoe kan dat?
Lees meer
Waar doe ik het eigenlijk nog voor?!
Op de stralende zaterdagmiddag check ik in de zon in de achtertuin hoeveel bezoekers m’n blog vandaag heeft getrokken. Ik kijk verbijsterd naar m’n schermpje: acht! Pfff, de moed zakt me in de schoenen. Heb ik daar al meer dan een jaar keihard voor gewerkt. Heb ik daar al meer dan tweehonderd columns voor geschreven? Wat teleurstellend weinig belangstelling. Waar doe ik het eigenlijk nog voor?!
Ik denk aan de echte toppers, grote kunstenaars die beroemd zijn. Echte schrijvers, of de grote schilders in het Kröller-Müller museum waar ik pas ben geweest. Ik denk terug aan de wandeling door het musuem. Zie de volle gang weer, waar al die Japanners enthousiast luisterden naar de uitleg bij de schilderijen van Van Gogh. Dat is pas een beroemdheid. Dan schiet me een flard van de uitleg van de gids te binnen: “… verkocht slechts één schilderij tijdens z’n leven”.
Plots trekken de wolken weg uit m’n hoofd en breekt de voorjaarszon in me door. Wie ben ik om te zeuren over gebrek aan applaus, over te weinig bezoekers. Als Van Gogh was opgehouden omdat hij zo weinig verkocht, hadden we nooit zijn mooie schilderijen gekend.
Ik voel van binnen dat ik helemaal niet wíl stoppen, niet kan stoppen. Er is werk te doen! Ik wil bloggen, ik wil columns schrijven. Ik wil mensen in grote en kleine organisaties laten zien dat het anders kan. Dat de klant nog te vaak niet centraal staat. Ik wil de ambitieuze professionals laten zien dat ze niet alleen staan in hun strijd om de klant de aandacht te geven die nodig is. Ik móet doorgaan.
En hoe zit dat met jouw werk? Met jouw missie binnen je organisatie? Boek je te weinig voortgang? Vraag je je af waar je het voor doet? Laat de donkere wolken in je hoofd je niet afremmen, maar denk aan de zon. Aan de zonnige velden van Van Gogh. Denk aan het harde werk dat eerst nodig is, voordat de erkenning volgt. Aan het zaaien voordat je kunt oogsten. Laat je niet kisten, maar ga stug door. Dan zal de zon vanzelf weer gaan schijnen.
Ik besluit op m’n iPhone nog even een ander getal te controleren, dat van de positie van m’n ebook ‘De kracht van een klacht‘ op de ranglijst bij managementboek. Ik veer overeind: mijn ebook met columns staat in de top 180 van best-verkochte boeken. Een absoluut record. De zon breekt door op m’n gezicht. Ik ga nog lang niet stoppen!
Je hoeft geen superheld te zijn om het verschil te maken
Als je me rond m’n achtste verjaardag had gevraagd wat ik later wilde worden, dan was m’n antwoord niet “blogger en marktonderzoeker met online tools”. Het was veel eenvoudiger: ik had een voorkeur voor heldhaftige beroepen, waarmee ik de wereld kon redden. Zo was ik er een tijdlang van overtuigd dat ik zuster zou worden (mensen beter maken), of dominee (mensen bekeren) of brandweervrouw of politie-agente (mensen redden). Allemaal beroepen waarin ik belangrijk zou zijn. Grootste dingen zou doen. Een held zou zijn. Het verschil zou maken.
Wat een gemiste kans!
In de loop van de jaren komt de realiteit kijken. Dan merk je dat je niet de allerhoogste cijfers uit de klas haalt. Niet de beste bent met sporten. Niet de meeste creatieve ideeën hebt. Wat er dan gebeurt, is fascinerend. Jarenlang heb ik me bij m’n lot neergelegd. Ik was nu eenmaal gewoon. Dus was ik voorbestemd voor ‘gewone dingen’. Want om bijzondere dingen te doen, moet je immers heel bijzonder zijn? Nu pas merk ik dat ik het al die jaren verkeerd heb gezien. Wat een gemiste kans! Hoe zit het dan wel?
Lees meer