“Wat wil jij later worden, als je groot bent?” De juf keek me strak aan. En ik had geen idee wat ik moest antwoorden. Brandweerman? Dat leek me stoer, maar eigenlijk was ik bang voor vuur. Verpleegster dan maar? Maar ik hield helemaal niet van mensen verzorgen. Wat moest ik dan verzinnen? Toen flapte ik eruit wat me te binnen schoot:
Hoogbegaafd
Kleine Hansje in het grote bos
“Daar, daar moet ik heen!” gonst het door Hansje’s hoofd. Hij schiet tussen de bomen door, zo hard als zijn benen hem kunnen dragen. Vlak achter hem hoort hij gehijg; het beest dat hem op de hielen zit. Als hij nu nog maar iets harder kon. Nog iets sneller. Net iets verder. Hij spant nog één keer al zijn spieren. Hoe komt hij weg? Waar is hij eigenlijk in het grote bos? Dan schrikt hij van een hard geluid.
Verdwaasd kijkt Hans om zich heen. De wekker piept. Snel tikt hij het ding uit en hij schiet uit bed. Met zijn voeten op de koude tegels van de badkamer kijkt hij naar zijn ongeschoren hoofd in de spiegel. Hij moet opschieten. Snel naar kantoor en dan gauw aan de slag met die offerte voor die grote klant. Daarna lunchen met die nieuwe samenwerkingspartner en vanmiddag een stel belangrijke gesprekken. Hij denkt aan zijn droom. Het eindeloze rennen. Het dier dat hem op de hielen zat. De weg kwijt zijn in het uitgestrekte bos. Dan zucht hij diep. Hij heeft geen tijd voor dagdromen. Hij moet aan het werk. Nu!
Die avond ploft Hans uitgeput op zijn bed. Voor de offerte had hij amper tijd. Toen hij op kantoor kwam puilde zijn mailbox al uit. Voordat hij goed en wel zijn mail had weggewerkt, begon zijn overleg over de samenwerking al. De offerte moest tot de avond wachten. Zijn avondje sporten had hij voor de zoveelste keer laten schieten. Met een half oog had hij het voetballen op televisie gekeken, ondertussen driftig typend aan de offerte. Bij het versturen van de offerte zag hij de nieuwe mails binnenkomen. Zo was het ongemerkt laat geworden. Hans schuift onder zijn dekbed en sluit zijn ogen. Vrijwel direct doezelt hij weg. Plots is hij weer in het bos. Hij hoort gehijg achter zich. Zonder om te kijken, begint hij te rennen.
Veel ondernemers zijn als Hans: overdag druk met de eindeloze to-do-lijst. In de avond te lang doorwerken, om de volgende ochtend vermoeid op te staan. Met een hoofd dat overloopt van de klussen. Maar hoe voorkom je dat? Hoe stap je uit de eindeloze ratrace van het harde werken? Kan dat eigenlijk wel?
Lees meer
Het grote misverstand over bijslapen in het weekeinde
Marja voelt een gaap opkomen, die ze net kan wegslikken. Haar klant aan de andere kant van de lijn heeft het niet gemerkt. Tenminste: dat hoopt ze. Eventjes blikt ze naar de klok: het is pas twee uur. Nog een lange middag te gaan met veel gesprekken en morgen weer een drukke dag. Terwijl ze nu al moe is. Heel moe. Nou ja, even doorzetten, denkt Marja. Ik ga dit weekeinde wel bijslapen.
Teveel zelfstandigen zijn moe
Moeheid komt veel voor onder zelfstandigen. Ooit ben je voor jezelf begonnen met het ideaal van eigen baas zijn. Niet meer lange dagen op kantoor werken, maar de tijd aan jezelf. Bij mooi weer naar het strand, of een kopje koffie op een terras in de stad. Nu ben je alweer een poos voor jezelf aan de slag. Maar als je eerlijk bent, werk je harder dan vroeger voor die baas. Je maakt lange dagen met je klanten, staat altijd voor ze klaar. En dan heb je daarnaast nog je bedrijf: facturen versturen, offertes opmaken, je boekhouding, klanten nabellen. Waar haal je de tijd vandaan? Je wordt al moe als je aan je lange takenlijst denkt.
De horrorverhalen over burn-out bij anderen
Veel zelfstandigen zijn moe. Te moe. Chronisch moe. We kennen allemaal de voorbeelden van mensen die door RSI hun werk niet meer konden doen. In het boek ‘Burn Out’ beschrijft Annegreet van Bergen pijnlijk duidelijk hoe zij als talentvol en bevlogen journalist opbrandde. Juist vanwege haar betrokkenheid voor haar werk. Het zijn de horrorverhalen die vooral ‘bij anderen’ spelen. Jou overkomt dat niet. Denk je. Totdat het te laat is en je zelf opgebrand thuis beland.
Hoe voorkom je dat het zover komt? Want het hoeft niet zo te blijven. Je hoeft niet moe te zijn van je werk. Sterker nog: hard werken is helemaal niet nodig als zelfstandige. Je kunt het ook anders aanpakken: met zacht werken (de tegenhanger van hard werken). Niet langer zwoegen en zweten, met dagen vol haast (hard werken), maar op een ontspannen manier je talent in de wereld zetten, daarmee volop andere mensen helpen en goed geld maken (zacht werken).
Zacht werken gaat niet vanzelf. Dit heb je nodig
Zacht werken is weggelegd voor elke zelfstandige. Mits je weet hoe je het aanpakt. En daar gaat het vaak mis. Zacht werken vereist namelijk een aantal stappen in je bedrijf en in jezelf. Zacht werken kun je niet vanzelf. Dit heb je er voor nodig:
Lees meer
Hoeveel vrijheid heb jij echt?
Als kind wist ik precies wat ik wilde: “Vrijheid!” De vrijheid om mijn eigen keuzes te maken: verre reizen, spannende dingen doen. Als ik eerst maar eens weg was, uit dat kleine dorpje hier in de Achterhoek, dan zou het leven beginnen. Zo dacht ik soms in een naïeve bui.
De dag dat ik een grote schat ontdekte
Mijn leven nam een interessante wending, toen ik als kind op een dag een grote schat ontdekte in ons kleine dorpje. Geen kist met goudstukken, maar iets veel mooiers: onze plaatselijke bibliotheek.
Lees meer
Brand!
“Brand, er is brand!” Ze schrokken wakker. Er was geen tijd meer om de kleren aan te doen: ze moesten naar buiten. Nu! Snel schoten ze met zijn allen de straat op. Ook de buren renden naar buiten, snel stond de hele straat in de donkere avond. Middenin de straat was er paniek: een klein houten huis stond in lichterlaaie. Buren renden hun naastgelegen huis in en probeerden hun kostbaarheden nog te redden. Verderop kwamen mensen met emmers aangerend. Met een mensen-ketting-met-emmers werd geprobeerd het vuur te temperen. Het was kansloos. Toen het tegen de ochtend licht werd, werd de schade zichtbaar: een compleet blok in de drukbevolkte wijk was weggevaagd. Uitgebrand.
Je kon gewoon doodgaan, deze maand nog
Het is iets dat ons nu niet snel overkomt: een uitgebrande wijk. Maar een paar honderd jaren geleden was het een reële angst: je hele wijk kon verbranden. Dat was bovendien niet de enige angst. Je kon ook doodgaan, samen met je hele familie, deze maand nog. Bijvoorbeeld aan de pest, of een longontsteking. Of gewoon van de honger. Het zijn allemaal dingen die in ons land inmiddels ondenkbaar zijn. Wij hebben die angsten van vroeger opgelost met een praktisch systeem: brandweermannen, geneeskundige zorg, goede landbouw.
De luiers van 11 kinderen met de hand wassen…
Soms kijk ik met de ogen van een middeleeuwer naar mijn leven. Die is verbaasd: altijd genoeg te eten. Altijd een dak boven je hoofd. Zelfs voor de armste mensen in ons land. Wat een rijkdom! Dan merk ik dat de Ellen-anno-nu dat niet zo ervaart. Zij ziet de luxe niet meer, is er aan gewend.
Het zorgt voor een interessante dialoog in mijn hoofd:
De middeleeuwer: “Tjee, wat een ongelofelijk luxe!”
De Ellen-anno-nu: “Ja, dat kun jij wel zeggen, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Ik ben razend druk!”
Middeleeuwer: “Waarmee dan? Je hebt toch een veilig huis en genoeg te eten?”
En dan… dan verstommen mijn gedachten. Want, tja, waarom ben ik eigenlijk zo druk? Waarom gun ik me de tijd niet om goed te lunchen, met een volle koelkast vol gezond eten? Waarom loop ik ’s ochtends te rennen en te vliegen om mijn jongste naar school te brengen, terwijl ik alle tijd kan maken voor die paar kinderen die ik heb. Ik hoef immers geen 11 kinderen te verzorgen en al hun luiers met de hand te wassen, zoals mijn oma.
Waarom ben ik zo druk?
Waarom ben ik zo druk? Het antwoord is eenvoudig en confronterend: omdat ik daar zelf voor kies. Ik kies voor de drukte, voor de haast, voor het rennen-rennen-rennen. Dat antwoord heeft een belangrijke consequentie: ik kan er dus ook voor kiezen om het anders te doen. Om wel te werken, maar niet te rennen. Om te werken zonder te zwoegen en te zweten. Ik zou ook anders kunnen werken. Niet langer hard werken, maar zacht werken.
Werken is leuk!
Want laten we eerlijk zijn: werken is leuk! Veel leuker dan niets doen. Werken helpt je om je talenten te ontwikkelen, om jezelf uit te dagen, om te leren. Met je werk kun je goede dingen doen: je brood verdienen én andere helpen. Door jouw talenten in je werk in te zetten.
Ondernemers maken hun eigen werk
Het mooie is: als ondernemer leer je om je eigen bedrijf te maken. En je eigen werk. Je bent niet meer afhankelijk van een baas die bepaalt ‘dat dat niet bij jouw functie hoort’, of ‘dat die uitdagende klus beter door een senior opgepakt kan worden’. Als ondernemer ben jij de baas. Niet alleen van je eigen bedrijf, maar van je eigen werkdag. Het is aan jou om er wat moois van te maken. Om te bouwen aan de baan die jou op het lijf is geschreven, die tot in het diepst van je ziel bij je past.
Ga jij kiezen voor zacht werken?
Er is niet veel voor nodig om zo te gaan werken. Het begint bij het besef dat het anders kan. Dat hard werken een keus is. En dat je er net zo goed voor kunt kiezen om het anders te doen: door zacht te gaan werken. Daarna begint de spannende ontdekkingstocht: wat is voor jou zacht werken? Met welke draken op je pad moet je afrekenen? Welke zombies ondermijnen je? En welke onverwachte bondgenoten ga je ontdekken?
Welk bedrijf ga jij bouwen?
Als ondernemer ben jij de creator van je eigen wereld. Jij kiest hoe het word. Wat gaat het worden? Kies jij voor een werkdag vol “Brand!” en een onrustige nacht? Laat jij jezelf opbranden in totale paniek? Leef je in de angstige middeleeuwen van hard werken? Of pak je het anders aan? Ga je leven in de luxe-anno-nu van zacht werken?
Je hoeft maar één ding te beseffen: uiteindelijk ben jij de creator van je eigen leven. Hoe ga jij werken?
Zacht werken – Hoe onze droom onverwachts en razendsnel uitkwam
Het artikel dat je hieronder leest is een verhaal uit het zacht-werk-boek; een serie verhalen waarin allerlei mensen vertellen over hun eigen ervaring met zacht werken. In deze aflevering lees je over Lore, zelfstandig marktonderzoeker bij New Business Research) en Daniël (adviseur en managing partner bij Beaumont), die hun droom binnen 24 uur konden waarmaken. Terwijl ze zelf dachten dat het minimaal 10 jaar zou duren! Hoe dat kan? Dat lees je hieronder.
Even er samen tussenuit. Met grote gevolgen
Even er samen tussenuit. Ik en mijn man, samen een paar dagen naar Engeland zonder de kinderen. Het begon als een korte trip, maar zou grote gevolgen krijgen. Maar dat konden we toen nog niet vermoeden.
Lees meer