Met m’n weekeindtas op m’n schouder loop ik op de donkere zondagavond over het busstation. Ik ben het weekeinde bij m’n ouders geweest en wandel nu naar m’n studentenhuis vlak achter het station. In de verte hoor ik de omroeper de stations van de internationale trein aankondigen: Bad Bentheim, Rheine, Osnabruck, Hannover, Berlin. Terwijl ik naar m’n kamertje wandel droom ik weg. Hoe zou het zijn om met die trein te reizen? Helemaal naar Berlijn!

Het is ruim twintig jaar later, begin januari. M’n kinderen zijn uit logeren bij opa en oma. M’n man en ik gaan er samen een weekje op uit. Bij Schiphol verschijnen de tussenstops van onze internationale trein op het bord: Bad Bentheim, Rheine, Osnabruck, Hannover, Berlin! De twintig jaar oude droom wordt vandaag werkelijkheid.

De treinreis was nooit een dringende wens, meer een klein verlangen. Ooit wil ik… Toch merk ik nu hoe geweldig leuk het is dat dit kleine verlangen werkelijkheid wordt. Ik voel me als een kind van acht op schoolreis. Kriebels in m’n buik. Kinderlijk enthousiasme. Blijdschap en geluk.

Ik had de reis al vele malen kunnen maken, al jaren eerder. Maar dat doet er niet toe. Ik maak hem nu. En ik ben tevreden. Blij met het uitkomen van deze kleine droom. Ik ben blij dat ik de stap heb gezet. Gewoon een weekje vrij nemen. Oppas regelen voor de kinderen. De tijd nemen om met m’n geliefde een week lang leuke dingen te doen. Zoals deze treinreis.

Ik leer. Leer dat het nooit te laat is om je dromen te realiseren. Dromen vergaan niet. Zelfs niet na twintig jaar. Het enige dat er voor nodig is, is een beetje ondernemerschap. Niet blijven afwachten, maar zelf in beweging komen. Actie nemen. De goede dingen even regelen. Zo worden twintig jaar oude dromen eenvoudig realiteit. Wacht niet langer. Kom in actie en realiseer je droom. Daarvoor is het nooit te laat.