Als kind wilde ik schrijfster worden. Beroemde boeken schrijven, een bekende naam zijn. Maar het liep anders. M’n eerste baan was, lang geleden, een onderzoeksfunctie op de universiteit. Wat hoopte ik om een bekende wetenschapper te worden. Een grote naam, die belangrijke dingen zou ontdekken. Het liep anders. Na het afronden van m’n proefschrift hield ik de wetenschap voor gezien en koos voor het research lab van een groot bedrijf. Ik zou belangrijke innovaties gaan ontwikkelen, revoluties ontketenen. Opnieuw liep het anders.
Wat doet het er allemaal nog toe?
Als ik niet groots en beroemd zou worden, wat moest ik dan met m’n leven? Waarom deed het er allemaal nog toe?
Het verschil maken
Al snel belandde ik in het klantonderzoek. Daar lag m’n hart. Ik merkte dat ik het geweldig vond dat een klein marktonderzoek grote impact kon hebben. Ik liet managers zien wat hun klant wilde. Een rapport was als een klein steentje dat kringen veroorzaakte in de hele vijver. Het startte belangrijke verbeterprojecten. Het hielp onze diensten en de wereld een klein stukje beter maken. Ik was geen topmanager of CEO, maar m’n werk deed er toe. Ik kon het verschil maken. Voor het bedrijf en voor klanten.
Wat er toe deed, was dat ik er toe deed
Ik startte voor mezelf, om veel meer bedrijven te helpen. Ik ging bloggen als Glazenwasser over m’n ideeen. Vond het belangrijk om mensen te inspireren om hun klant echt centraal te zetten. Bouwde langzaam een groep lezers op. Toen kwam de gedenkwaardige dag. Ik liep op een congres op mijn vakgebied. Er kwam een onbekende op me af: “Jij bent toch De Glazenwassser?” Ik was beroemd! Het was niet groots en meeslepend. Het was in mijn kleine klantgerichte hoekje van de wereld. Maar ik was Beroemd. Plots begreep ik het.
Beroemd zijn was minder belangrijk dat ik altijd had gedacht. Ik hoefde geen grote naam te zijn, hoefde niet op straat herkend te worden. Wat er toe deed, was dat ik er toe deed. M’n werk was belangrijk. Zonder dat ik het zelf doorhad, was ik in mijn kleine hoekje van de wereld een bekende schrijfster. Was ik beroemd.
Worden wie je altijd wilde zijn
Ik was geworden wat ik altijd wilde zijn. Niet door ontdekt te worden door een ander. Niet door media of pers. Maar door zelf hard te werken aan iets wat ik belangrijk vind. Door steeds weer klantonderzoek te doen en daar over te schrijven. Door een kleine blog te beginnen en dag in dag uit m’n inspiratie te delen.
Wordt beroemd. Ontdek jezelf
Ik leerde een belangrijke les. Het gaat er niet om dat een ander je ontdekt. Het gaat er om dat je jezelf ontdekt. Dat je niet blijft wachten op de grote doorbraak, maar nu begint met jouw leven. De dingen die jij belangrijk vindt. Ook al zijn ze banaal. Zoals klantonderzoek. Zoals bloggen. Zoals je inspiratie delen. Ga doen wat jij belangrijk vindt. Ga het verschil maken in jouw kleine hoekje van de wereld. Dan krijgt je leven zin. Dan word je belangrijk. En ben je beroemd voordat dat je het zelf weet.
Business coaching voor slimme, creatieve en hoogbegaafde ZZP-ers
Alleen dat eerste stuk dat je zo weinig feedback krijgt is zo frustrerend taai dat dit stukje een sprankje licht geeft in de tunnel. Dank !
@Frank: Weinig feedback krijgen is inderdaad jammer. Ik merk dat ik ook onder m’n posts heel weinig reacties krijg, maar hoor via-via wel van lezers dat ze m’n artikelen erg waarderen. Mijn doelgroep is ‘niet zo reageerderig’. Maar ik zie dat ik wel volop lezers trek en zie dat ook buiten de reacties op de blog wel terug. De les: staar je niet blind op de reageerders op je blog. Weinig reageerders zegt niet dat je weinig wordt gelezen.
wat een prachtig blog, Ellen. Ik wilde vroeger altijd een beroemde schrijfster worden. Nou ben ik onder andere een blogger met 4000 bezoekers per week. Ook een beetje beroemd 🙂
Wat super inspirerend. Ik wilde ook altijd beroemd worden en vooral ook, veel dingen doen die anderen niet deden. En nu je het zegt, ik word ook op ondernemers bijeenkomsten herkend. Mensen willen zelfs met me op de foto. Zo leuk vind ik dat.
Het is fantastisch om zoveel mogelijk mensen te kunnen inspireren en ergens toe aanzetten. Alleen heb je soms helemaal niet in de gaten hoever je impact rijkt. Idd omdat maar weinig mensen reageren.
En dan ineens plaatste ik een persoonlijke post over het verwezenlijken van een droom op FB, waar ik meer dan 100 likes op kreeg en dan ben ik jarig en krijg ik ruim 300 felicitaties en dan weet ik, aha, ze zien me anders ook wel, alleen dan laten ze zich niet zo zien.
Het voelt soms wel eenzaam om stug door te gaan (en vooral ook om de flow te volgen 🙂 en toch blijft het me energie geven omdat ik het ook voor mezelf leuk vind dat schrijven en inspireren. Als is maar 1 iemand weer geraakt, geïnspireerd of geholpen dan is het het al weer waard geweest.
Helemaal waar! Als je op die manier naar je werk kunt kijken, is het altijd de moeite waard. Het gaat om de mensen die je helpt, de levens die je hebt verandert. Daar zit de essentie van je werk. Als je je daarop richt, wordt je ‘als vanzelf’ beroemd en is al je werk de moeite waard. 🙂
Geweldige blog Ellen! Heel inspirerend. Net als je webinar trouwens die ik een paar weken geleden bijgewoond heb!
Ha, dat is mooi om te lezen. Daar doe ik het voor 🙂
Ha herkenbaar. Ook ik wilde schrijfster worden, en niet eens beroemd 😉 Dat is ook nog gelukt trouwens. En ja leuk, ook ik werd een keer herkend op mijn bedrijfsnaam in plaats van mijn eigen naam. Terwijl ik voorbij fietste.. grappig.
Ja, mooi is dat he? 🙂
curieus om te zien en merken, dat de kleine momenten van doen wat ik belangrijk vind en waarin ik mezelf lekker voel en groot wil worden, al zoveel waarde hebben. Meer dan grootse momenten in mijn meer reguliere business.
Ja, de kleine momenten van doen wat jij belangrijk vindt en waarin je jezelf lekker voelt, zijn essentieel en hebben heel veel waarde. Vaak niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen. Het is prachtig als je in je werk veel van die momenten kunt maken.
Ha Ellen,
Superleuke anekdote, Glazenwasser!
Ik wil(de) ook altijd beroemd schrijfster worden. Na allerlei omzwervingen en veel vallen en opstaan in het freelance bestaan, ben ik ook geworden wat ik al was: Ik ben schrijfster! Niet beroemd. Wie weet komt dat nog, maar het zou de kers op de taart zijn.
Het schrijven is de enige constante partner in mijn leven, al waren er ook periodes waarin ik niet schreef. Uit frustratie, of te veel pijn, of (ook leuk!) zo blij en gelukkig zijn dat ik er geen tijd voor nam.
Bedankt voor de inspiratie!
Annemarie Slee
Als je zo blij wordt van schrijven, dat is het heerlijk om het vaak te doen. Blijf vooral schrijven! 😉