Als kind wist ik precies wat ik wilde: “Vrijheid!” De vrijheid om mijn eigen keuzes te maken: verre reizen, spannende dingen doen. Als ik eerst maar eens weg was, uit dat kleine dorpje hier in de Achterhoek, dan zou het leven beginnen. Zo dacht ik soms in een naïeve bui.

De dag dat ik een grote schat ontdekte

Mijn leven nam een interessante wending, toen ik als kind op een dag een grote schat ontdekte in ons kleine dorpje. Geen kist met goudstukken, maar iets veel mooiers: onze plaatselijke bibliotheek.

Ik ontdekte dat daar mijn meest interessante reizen begonnen. De reizen in mijn eigen hoofd. De boeken lieten me andere werelden zien: de werelden in het hoofd van andere mensen. Mensen die misschien wel gewoon bij me om de hoek woonden, maar toch totaal anders leefden. Of de fantasie-werelden in de beste kinderboeken. Ik vond het fascinerend om deze werelden te ontdekken en werd een verstokt lezer. Saai? Welnee! Het werd het spannendste deel van mijn kinderwereld.

Later ontdekte ik een nog grotere schat

Pas vele jaren later ontdekte ik een nog veel grotere schat: de werelden in mijn eigen hoofd. Met de reizen die ik daarin kon maken. Ik ontdekte dat vrijheid niet zit in ingewikkelde reizen of veel geld. Vrijheid zit in mijn hoofd. In de manier waarop ik denk. Het zit in de beperkingen die ik mezelf stel (“Dat lukt mij toch niet, dat is niks voor mij!”) of de vrijheid die ik mezelf gun (“Laat ik gewoon uitproberen of het lukt…”). Ik ontdekte de vrijheid om te denken, te ervaren en te zien. Dwars door mijn eigen oude denkpatronen of overtuigingen heen.

Wat zit er onder dat druk-druk-druk verborgen?

Zo heb ik ook de vrijheid in mijn werk ontdekt. De vrijheid om niet langer te rennen en te vliegen. De vrijheid om niet langer mijn tijd te verdoen met mijn adrenaline-verslaving, waarin alles urgent lijkt. Maar de vrijheid om onder ogen te zien wat er onder al dat druk-druk-druk doen eigenlijk verborgen zit. De soms vervelende en pijnlijke emoties die ik maar al te graag wegdrukte met dat harde werken. Toen ik daar eenmaal naar ging kijken ontdekte ik weer een schat: de geweldige liefde en vrijheid die achter die emoties zat. Wauw, wat een vrijheid. Ik vond de vrijheid terug in mijn eigen hoofd en mijn leven.

Niet op de manier van blije Facebook-quotes

Ik ontdekte de vrijheid om te voelen wat er was: soms pijnlijke emoties, een ander keer pure diepe liefde. Alles kan er zijn. Niet op die new-age-softe manier van blije Facebook-quotes, maar gewoon: in het werk met klanten. Ik kreeg de vrijheid om te voelen wat er was. Bij het verzinnen van een nieuw businessmodel dat razendsnel geld opleverde voor een klant, maar ook tijdens de begrafenis van de zoon van die aardige VIP-klant waar ik pas net mee werkte.

Je hoeft niet jarenlang te mediteren op een berg in Tibet

Al levend ontdekte ik: vrijheid is overal. Je hoeft niets te hebben of te doen. Je hoeft alleen maar te zijn. Te zijn met jezelf, jezelf de vrijheid te gunnen om te zijn met wat er is. Daarvoor hoef je niet jarenlang te mediteren op een berg in Tibet (het mag wel). Maar het kan ook hier. Nu. Gewoon, door jezelf de vrijheid te geven om te stoppen met hard werken. Door zachter te gaan werken, zachter te gaan kijken naar jezelf. Door zo te ontdekken waar jouw emoties je nog gevangen houden. Zo open je de poort naar vrijheid voor jezelf.

Zo’n vrijheid levert geweldige dingen op. Zoals jezelf de ruimte geven voor een onbekommerd rondje fietsen tussen de bollen op een gewone dinsdagochtend. Waar je dan lekker een blog schrijft. Over vrijheid. Neem eens de vrijheid om over je eigen werk na te denken: hoeveel zachter kun jij gaan werken? En hoeveel vrijheid ga jij daarmee winnen?