Terwijl de heuvels aan me voorbij glijden op de Franse snelweg staar ik dromerig uit het raam. Vanmiddag zijn we op de camping en morgen kunnen we lekker naar het zwembad. Dan heb ik tijd om weer een column voor m’n blog te schrijven. De afgelopen dagen is het er weinig van gekomen, maar morgen komt alles goed. Dan komt het juiste moment.
Dan schrik ik op. Waarom stel ik het schrijven eigenlijk uit? Ik zit nog uren stil in de auto, ik kan ook nu beginnen!
Wachten op ‘het goede moment’ is een gevaarlijke variant van uitstelgedrag. Je neemt jezelf voor dat je het echt gaat doen. Heus. Ooit. Alleen nu nog even niet. Je kunt rationeel beredeneren waarom het nu net even niet handig is. Maar onder die slimme logica schuilt iets heel anders. Daaronder zit de rauwe emotie, de angst, je uitstelgedrag. Die angst bestuurt wat je doet. Of niet doet. Nu nog even niet. Maar morgen wel.
Toch zijn die angst, en daarmee je uitstelgedrag, eenvoudig te overwinnen. Dit geweldige en soms bijna onverslaanbare monster heeft namelijk een zwakke plek. Een manier waarmee je hem direct verslaat.
Je verslaat je uitstelgedrag door niet langer weg te lopen. Door niet te vluchten voor je angst. Doe het tegenovergestelde: sta stil. Draai je om. Kijk je uitstelgedrag recht in de ogen. Op dat moment verschrompelt de grote draak die het uitstelmonster was tot een nietige hagedis. Na nog een blik schrikt hij zo van je, dat hij haastig wegglipt tussen de keien van jouw onverschrokkenheid. Er is geen monster meer.
Wat dan rest is alleen je eigen angst. Want beginnen is spannend. Het is altijd weer eng. Zou ik het wel kunnen. Zo’n echt sterke column schrijven? Lachen m’n lezers me niet uit? Die angst is er altijd, het is de beginnersangst van mensen die aan iets belangrijks beginnen. Het is een angst die nooit zal verdwijnen. Hoe lang je ook wacht op het goede moment.
Wil je echt wat betekenen? Wil je dingen doen die er echt toe doen? Wil je je blijven ontwikkelen? Dan wordt deze angst een vaste partner op je levenspad. Hij is er altijd, wandelt stilletjes met je mee. Maar hij is geen reden om tot morgen uit te stellen wat je vandaag al kunt doen. Want ook morgen is hij weer present.
Wacht daarom niet op het goede moment. Besef dat het goede moment altijd vlakbij is: het is nu! Voordat je het weet heb je dan gedaan wat je moet doen en is die leuke column al geschreven.