In het bedrijfsrestaurant schuif ik aan bij drie mensen van de afdeling waarmee ik tijdelijk een project doe. Al snel gaat het gesprek over ondernemerschap en een eigen bedrijf beginnen. Roel ziet zichzelf niet doen: “M’n ouders waren ook geen ondernemers, dus dat heb ik van huis uit niet meegekregen”, zo legt hij uit.
De anderen knikken begrijpend, maar bij mij begint het te kriebelen. Waarom zou je je laten vastleggen door het leven dat je ouders ooit leefden? Waarom neem je niet de verantwoordelijkheid voor je eigen leven, voor je eigen keuzes?
Ik weet dat Roel een kei is in het maken van mooie presentaties. Dus ik kan het niet nalaten om hem even wakker te schudden: “Hoe zit het dan met het gebruiken van Powerpoint voor het maken van presentaties? Heb je dat wel van huis uit meegekregen van je ouders?”
Roel schud z’n hoofd: “Nee joh, daar heb ik veel tijd en energie in gestoken om het mezelf te leren. Ik heb er een paar goede boeken over gelezen en zelf een dure cursus betaald. En ik probeer steeds weer het beste uit mezelf te halen bij elke presentatie die ik maak.”
Als hij is uitgepraat kijkt hij me plots lachend aan. “Nu ga jij vast zeggen dat het met ondernemerschap net zo werkt. Als je het graag wilt en je doet er zelf moeite voor, kun je dat natuurlijk ook gewoon leren!”
Ik kijk hem lachend aan: “Precies! En ik zal je nog een geheim verklappen: het geldt niet alleen voor ondernemerschap, maar voor vrijwel alles wat je ‘niet van je ouders hebt meegekregen’. Roel knikt: “Dat excuus kunnen we dus voortaan niet meer gebruiken als we ons weer eens voor onszelf verstoppen!”
Hij vervolgt: “Als je iets echt wilt, moet je er altijd zelf tijd en moeite in steken, maar dan lukt het je ook. Dan kun je echt het leven gaan leiden dat je wilt. Zorgen voor werk dat je echt leuk vindt. Maar als je me nu excuseert: ik moet nodig nog een powerpoint-presentatie afmaken!”
Geef een antwoord