Tijdens m’n studietijd bestond het leven vooral uit leuke dingen. Interessante boeken lezen, avonden praten in de kroeg en op z’n tijd een lekker partijtje voetballen. Hoe had ik toen kunnen vermoeden dat dat laatste voor een bijzondere levensles zou gaan zorgen.
De keerzijde van een kampioenschap
Al voetballend belandde ik in het bestuur van de studenten voetbalvereninging. Met een heleboel mannelijke voetballers. Na een paar jaar schopte ik het zelfs tot voorzitter, van een onze club die op een knap niveau speelde. Toen kwam er een fikse tegenvaller. Het eerste mannen-zaalteam werd kampioen. Dat klonk leuk (feest!), maar het had voor mij een grote keerzijde. Als voorzitter van het bestuur moest ik speechen. In een zaal vol dronken voetballers. Er zouden ook sponsors komen. En andere belangrijke relaties. Een speech van de voorzitter hoorde er dus bij.
Ik had absoluut niets te melden
Dagenlang hikte ik er tegenaan. Wat moest ik in hemelsnaam zeggen? Hoe ik er ook nadacht, hoe ik er ook peinsde, een goede oplossing vond ik niet. Ik moest speechen, dat was ik aan m’n rol verplicht. Maar ik had absoluut niets te melden. Er was bovendien niemand in m’n speech geïnteresseerd. De mannen wilden maar één ding: feest en bier. Wat nu?
Lees meer