Met m’n zoontjes wandel ik naar de ingang van het grote sportcomplex. Wij komen voor het voetbaltoernooi, maar op de voorste velden wordt korfbal gespeeld. Er achter is een tenniscompetitie aan de gang en ook lopen er meisjes te hockeyen.
Terwijl we wat zoekend rondkijken komt er een man in trainingspak op ons af: “Voor het voetbal moeten jullie helemaal doorlopen naar achteren” zegt hij. We kijken hem verbaasd aan. “Hoe weet u nou dat wij voor het voetballen komen?” vraagt m’n oudste. “Tja, als je hier wat langer werkt dan zie je dat direct”, glimlacht de terreinbeheerder.
Iedereen heeft z’n eigen ongeschreven regels
Peinzend loop ik door. Het verschil tussen voetballers, hockeyers, korfballers of tennissers is voor deze ervaren terreinbeheerder direct te zien. Eigenlijk is het ook niet gek. Elke sport heeft niet alleen z’n eigen spelregels, maar ook z’n eigen cultuur. De rokjes van het hockey zouden bij het vrouwenvoetbal grote hilariteit opwekken, terwijl de rokjes van de tennissers op het hockeyveld weer misstaan. Waar de hockeyers klagen over afhouden, incasseren de voetballers moeiteloos een flinke schouderduw. Zo heeft elke club z’n eigen cultuur, z’n kleding en z’n ongeschreven regels. Dan denk ik verder. Eigenlijk is het in het bedrijfsleven en grote organisaties net zo.
Lees meer