De lucht is blauw en het licht van de zon schijnt al fel, hoewel het nog vroeg is. Ik zie de dauw op het gras van mijn tuintje. Die zal straks snel weg zijn, als het zo warm blijft. Het is precies wat mijn aardbeien nodig hebben om volop te groeien. Ik kan niet wachten tot de eerste grote rode vruchten straks verschijnen. Dan betrekt mijn blik: wat is daar aan de hand?
Ik ben een vrolijke tuinvrouw en hou van mijn aardbeien. Maar ik ben ook ietwat makkelijk. Ik til niet zo zwaar aan een beetje onkruid. Wieden? Ach, dat kan morgen ook wel, toch? Daarnaast heb ik een lekker actief leven en ben ik regelmatig op pad. In zo’n weekje afwezigheid kan er van alles gebeuren in mijn tuin. Zo ook nu. Het groen van mijn aardbeienplantjes is opeens amper meer zichtbaar. Grote graspluimen en brandnetels overwoekeren mijn geliefde vruchtjes. De eerste groene aardbeien krijgen al dagenlang geen zon.
Terwijl ik met mijn tuinhandschoenen aan het wieden sla, mijmer ik over zacht werken. Eigenlijk zijn wij net aardbeienplantjes: we willen volop groeien, ons ontwikkelen. Maar we laten ons maar al te snel overwoekeren, waardoor we niet tot ons recht komen in ons werk.
We laten onze onverdeelde aandacht overwoekeren door sociale media die we de hele dag checken. Of dat superleuke-maar-niet-zo-urgente project (dat boek schrijven, die verre reis maken) raakt ondergesneeuwd door de alledaagse klusjes, waardoor we nooit de eerste stap zetten naar onze echte droom.
Thuis gaat het al net zo. We laten ons gezinsleven overwoekeren door die Netflix-films met instant-emoties, in plaats van met onze naasten een echt avontuur te beleven in de echte wereld.
Het goede nieuws is: we kunnen veel leren van de aardbeien. Want wat hebben die plantjes feitelijk nodig om groot te worden? Heel weinig: wat zon, aarde en water. En geen afleiding, geen overwoekeraars. Geef de aardbeien een beetje ruimte en ze groeien vanzelf. Zo bekeken zijn het eigenlijk experts in zacht werken. Ze groeien op een ontspannen manier, uit zichzelf. Zonder harde doelen of geploeter.
Wat die aardbeien kunnen, kunnen wij natuurlijk ook. Om het nog beter te maken: aardbeien kunnen niet zelf hun onkruid wieden, wij wel. Wij kunnen zelf de afleiders weghalen. Zodat we weer ruimte krijgen om met minder inspanning meer te bereiken. Zacht werken begint niet met meer plannen te maken, strakkere deadlines of weer een nieuwe to do-app installeren. Het begint met minder doen. Met het kappen van de brandnetels die het werk overwoekeren.
Een week later kom ik met een schaaltje verse aardbeien de woonkamer binnen. Direct vliegen mijn jongens overeind van de bank: “Ha, aardbeien. Lekker!” Ik kijk naar mijn schaaltje en lach. Vaak zit de essentie van geluk, en van zacht werken, in kleine dingen. Dingen die je alleen maar de ruimte hoeft te geven. Geen brandnetels, wel aardbeien. Zo makkelijk kan het zijn.
Dit artikel is eerder gepubliceerd op de website van Flow Magazine
Doe je mee aan deze persoonlijke middag masterclasses?
Geef een reactie