Ik ben in de Ardennen en kijk naar beneden. Diep onder me volg ik een tak die wordt meegevoerd door het water. Eerst stuitert hij tussen de rotsen door, om daarna traag te dobberen in het brede dal. Het leven en je werk zijn in feite als die rivier: onstuimig en met veel vaart, af en toe afgewisseld met vertraging. Bijvoorbeeld als dat grote project is afgerond, of wanneer je na een drukke werkweek op zaterdagochtend kunt uitslapen.

Maar hoe gaan we om met die tempo-wisselingen in het leven? We zijn niet zoals de tak die zich willoos laat meevoeren. Als mensen geven we ons leven zélf vorm. We hebben onze eigen wil en willen dan ook vaak van alles. Op die enerverende werkdag vol actie snakken we naar het rustige weekend. Is het dan zo’n lome zaterdagochtend, dan willen we vaak juist weer actie. Door zo te leven, kunnen we makkelijk in de ‘hard-werken-modus’ terechtkomen. Op ons werk, maar ook in onze vrije tijd. We zijn verslaafd geraakt aan de adrenaline van de actie. Daardoor putten we onszelf uit en raken we opgebrand.

Terwijl het ook anders kan: door te doen zoals de tak, maar dan slimmer. Hoe zou het zijn als je je niet langer verzet tegen de stroom van het leven, maar je er gewoon door mee laat voeren? Vol adrenaline op die hectische dinsdagochtend, om daarna op de lome zaterdag stil te vallen. Je geeft dan je innerlijke verzet op tegen de stroom van het leven. Dat scheelt alvast veel energie.
Het betekent niet dat je je dan maar willoos moet laten meevoeren, als een takje op de rivier. Zie jezelf als een moedige indiaan, iemand die met gemak in zijn kano over de rivier vaart door af en toe soepeltjes een klein tikje met de peddel te geven. Op die manier maak je met minimale inspanning maximaal gebruik van de stroom van het leven én bereik je je doel. Waarna je voldaan kunt genieten van wat je hebt neergezet, en je als vanzelf oplaadt voor de volgende versnelling.

Het leuke is: om te leren kanovaren op de rivier van het leven, hoef je geen indiaan te worden. Deze vaardigheid kun je overal oefenen. Gewoon, in je huidige leven, in je huidige baan. Door alert te zijn op de energie van het leven: die kun je niet zien, maar wel waarnemen. Net zoals je de wind of de warmte van de zon kunt voelen. We zeggen het vaak zelf al: ‘Ik stuiter van de energie’, of: ‘Ik voel me moe’. Door te oefenen kun je leren om die energie op te merken. Daarna kun je erop afstemmen en ermee spelen. Hoe meer je dat doet, hoe meer je gaat waarnemen – waarna je nog meer gaat bereiken, met nog minder moeite.

In de verte hoor ik zacht geschreeuw. Ik kijk stroomopwaarts en zie een vlot met kanovaarders aankomen over de rivier. Ze juichen bij de stroomversnelling en vliegen over het water. Navigeren op de stroom van het leven is net zo spannend en enerverend. Het is een belangrijke levenskunst. Iets waar je elke dag plezier van gaat hebben. Zo worden je werk en leven nog leuker dan een lange vakantie.

 

Dit artikel is eerder gepubliceerd op de website van Flow