Terwijl ik op de bank lig, grijp ik naar m’n iPhone om te kijken hoeveel lezers m’n blog gisteren heeft getrokken. Het is onzin om dat op dagelijkse basis te volgen, maar ook spannend. Is er weer een onverwachte piek aan bezoekers geweest? Cijfers, lijstjes en scores kunnen een heerlijk effect hebben, zeker wanneer de trend positief is. Zijn er meer lezers op m’n blog, is de omzet in de afgelopen maanden hoger dan het jaar ervoor, heb ik meer klantonderzoeken uitgevoerd dan het vorig jaar?
Toch hebben die lijstjes een negatief effect: ze leggen de nadruk ontzettend op de scores, maar negeren andere aspecten. Zoals de lol die ik heb gehad. Ik mag dan wel een lekkere omzet hebben gedraaid door die grote interim klus, maar hoe leuk was het om weer dagelijks van negen tot zes in dezelfde kantoorruimte te werken? Hoe goed geschreven waren m’n laatste blogposts en hoeveel inspiratie heb ik daar zelf uitgehaald? Heb ik voor m’n klanten echt wat kunnen bijdragen? Allemaal zaken die veel belangrijker zijn, maar die worden genegeerd door de focus op scores en cijfers.
Ik schrijf voor diverse blogs en ook daar zie ik regelmatig het ‘holle bolle gijs syndroom‘ van de jacht op steeds hogere scores langskomen. Tegelijkertijd zie ik de gouden glans van bescheidenheid. Een wat kleinere gamesblog, Bashers, heeft een hecht team dat met enorm veel plezier werkt. Er zijn geen honderdduizenden lezers, maar wel lezers met een enorm goede kwaliteit van reacties in de comments onder een post. Soms zijn de comments interessanter dan het bericht zelf. Op die kwaliteit is menige grotere blog jaloers.
Als ik weer eens afglij naar m’n eigen holle-bolle-gijs-syndroom en me blind staar op m’n cijfers en scores, denk ik vaak aan Bashers. En aan m’n eigen kleine eenmanszaakje. Dan zie ik de lol van kleinschaligheid. De lol van plezier hebben in je werk en de lol van de mogelijkheid om echte kwaliteit te kunnen leveren. Om meerwaarde te bieden aan je klanten én werk doen waar je met hart en ziel achter staat. Daar kan geen hoge score tegenop. Toch blijft het knagen. Zou ik met deze post veel lezers trekken? Morgen even checken op m’n iPhone…
Business coaching voor slimme, creatieve en hoogbegaafde ZZP-ers
Terwijl op de achtergrond de cijfers, lijstjes en scores me om de oren vliegen, heb ik jouw blog gelezen en denk aan de lol van een klein eenmanszaakje…
Groetjes,
Hilda
Ha, mooie reactie. Ik denk overigens dat de lol niet alleen in een eenmanszaakje is te vinden. Het belangrijkste is dat je op een plek werkt waar je dingen mag doen waar je zelf achter staat en die meerwaardie bieden voor je klanten. Die ruimte moet je krijgen. Dat kan ook in een groter bedrijf, zelfs bij een multinational.
Bovendien is het ook een kwestie van lef hebben, om die ruimte te claimen. Dat geldt dan ook weer bij een klein eenmanszaakje…
Cijfers en trends bekijken en volgen, geeft ook lol. 😉 Net als een bevredigende analyse (keywords onderzoek, welke artikelen worden het best gelezen enz.), waardoor je posts misschien nog beter worden en meer bereik krijgen omdat ze beter gevonden worden. Wat je weer terug ziet in die mooie statistiekjes. Best lollig, toch? 🙂 Als het idd maar geen obsessie wordt.
@Sonja: helemaal eens, cijfers geven veel lol, zolang het maar geen obsessie wordt. Af en toe moet ik weer even met de pootjes terug op de grond: waar ging het nou allemaal ook alweer om? Wat is de essentie, waar zit de lol? Die zit niet in het holle-bolle-gijs-gedrag van steeds meer en groter, maar wel in kwalitatief goede reacties op een blog 🙂
ben het met je eens. leuk verwoord ook.
Ik ook, eens! Het gaat niet om aantallen. Het gaat om de vraag of jij je eigen doelstellingen haalt. Of dat nou is: plezier halen uit het schrijven, contact leggen, nieuwe opdrachten binnen halen.
Er is ook niets mis met het streven naar hoge aantallen bezoekers wat mij betreft, niets mis met een analyse van key words, niets mis met verbeteren van je blog/site.
Waar ik moeite mee heb zijn die sites die content van anderen herplaatsen om zo veel bezoekers te trekken, en te verdienen aan advertenties. Maar zelfs dan – ze merken snel genoeg dat het geen lange termijn business model is.
Jij en ik doen lekker ons ding, met plezier, en met het gewenste resultaat (voor mij is dat: contact, community, kennis delen) en dat is het enige dat telt!